Ik ging blij naar huis, zondagavond 12 januari. “Wat doet dat goed!”, stroomde er door gedachten en lichaam. Zelf nam ik ook een rijk gevulde envelop met hartelijke woorden mee naar huis. Wat zou er geschreven zijn? En toch ook: wat zouden anderen van mij vinden?
Deze avond hadden we de zondagse bijbelgespreksgroep in de serie Levensvragen afgesloten met een schrijfopdracht. “Zouden ze het aandurven iets over een ander te schrijven?”, ik vond het tevoren een spannende vraag. “Kent men elkaar wel goed genoeg?”. Niets van dat al! De pennen dansten over de papiertjes en in een rap tempo werden over elk van de 10 groepsdeelnemers complimenten opgeschreven. De opdracht was: schrijf in een paar woorden op wat je bijzonder aan de ander vindt. We gingen het hele rijtje af: persoon voor persoon, naam voor naam. Je kreeg minder dan 1 minuut per persoon. De briefjes werden in een envelop gestopt met de naam van die persoon erop en direct overhandigt met de mededeling: je mag de envelop thuis pas open maken…
De volgende dag, maandag 13 januari, stond er in de Gelderlander een aanmoedigend stukje over het geven van complimenten. Dat hadden we de avond tevoren gedaan en ervaren: zo werkt het, amen! Een van de groepsleden belde die ochtend en gloeide nog na van de warme woorden van waardering. Het deed hem goed, in het dagelijks leven kreeg hij niet vaak complimenten. We zijn veel makkelijker in kritische opmerkingen, toch? En positief woord tilt je op, je zelfbeeld krijgt een boost.
Jezus deed niet veel anders. Het thema van deze Levensvragen-avond was: “Mag ik er zijn?”. Een confronterende vraag. Waar denk je dan aan? Je prestaties, je verleden, de bagage die je meeneemt? Of je meetelt in de ogen van anderen? Jezus ging daar anders mee om. In het bijbelboek Lucas, hoofdstuk 19, ontmoet Jezus Zacheüs: hij werd veracht om zijn functie, zijn verleden, zijn gedrag. Hij is nieuwsgierig naar Jezus. Jezus merkt dat op en nodigt zichzelf bij Zacheüs thuis uit. Wat er in dat huis gebeurt staat niet beschreven. Wel het effect: Zacheüs verandert zijn leven en weet zich weer aanvaard – Hij kan en mag zichzelf weer zien in het licht van God. Omarmd. Je hoort erbij. Jezus moet dat gezegd hebben en Zacheüs moet de inhoud van dàt envelopje met blijdschap gelezen hebben. Vanaf dat moment ging hij zo ook met anderen om.
Ik zou willen dat we vaker envelopjes met complimenten uitdelen. Voor herhaling vatbaar!
Jan-Martin Berghuis.
